'Juhuf, vrijdag is het Paarse Vrijdag. Doen we daaraan mee?' één van mijn leerlingen kijkt me nieuwsgierig aan in de kring.
Gelukkig ligt er al een poosje een lespakket van de organisatie van Paarse Vrijdag klaar in ons lokaal. Paarse schmink, slingers, posters en een mooi prentenboek, super geregeld.
'Als jullie graag mee willen doen, dan doen we dat.' beantwoord ik de vraag.
Er ontstaat wat geroezemoes in de kring.
'Juhuf, wat is dat dan? Paarse Vrijdag? Is dat net als Witte Donderdag?' er wordt wat gegiecheld.
'Ik leg het wel uit', mijn leerling die begonnen is over Paarse Vrijdag barst los; 'Nou, je kunt dus homoseksueel zijn, of lesbisch, of nou ja,....dat dus. Heteroseksueel kan ook, dan val je dus op iemand met een ander geslacht. Of je valt dus op iemand met hetzelfde geslacht. Dan kan natuurlijk, maar sommige mensen durven niet eerlijk te zeggen op wie ze verliefd zijn. Op Paarse Vrijdag laat je zien dat je die mensen steunt. Dat doe je door iets met de kleur paars te dragen. Dus als bijvoorbeeld een meisje in onze klas zich zo voelt, dan ziet ze dat wij haar steunen doordat we paars dragen. Dan laten we zien dat we haar niet raar vinden.'
'Nou, dat klopt wel', valt Nadia haar bij. De rest van de klas knikt instemmend.
'Nou, juf. We doen dus mee', de hele groep is het eens met elkaar.
Vanmorgen was het zover.
Paarse vrijdag.
Gewapend met mijn paarse schmink zit ik om 8.30 uur, in foute kersttrui met paarse slingers door mijn vlecht, in de deuropening.
'Cool! Juf gaat ons schminken!' roepen de eerste jongens al als ze binnenkomen.
'Ho, je weet waarom dit is?' vraag ik hen.
'Jaha, juhuf! Iedereen mag zichzelf zijn. Of je nou op jongens of op meisjes valt, nagellak wil dragen of wil voetballen, het maakt allemaal niet uit. Met die schmink op mijn hoofd laat ik zien dat ik het oké vind. Dus twee hartjes graag, op beide wangen eentje', één van de stoerste jongens uit de klas staat vooraan en al gauw staat heel groep 6 in de rij.
Iets later zit iedereen op zijn plek. Bijna allemaal in een foute kersttrui met ergens een vleugje paars. Prachtig om te zien.
Vlak voor de pauze praten we nog even over het onderwerp door de stelling van het Jeugdjournaal. 'Het is goed dat basisscholen aandacht besteden aan Paarse Vrijdag'. Nog nooit dit jaar is er een stelling zo snel besproken in onze groep. Ze zijn het unaniem eens!
Tijdens het buitenspelen loopt onze groep trots over het plein met gekleurde linten in het haar en (uitgeveegde) paarse hartjes op hun wangen.
Hier en daar kletsen ze de andere groepen even bij over het feit dat onze klas vandaag zo paars gekleurd is.
Na de pauze is het tijd voor een online gastles.
We krijgen les van Ireen van den Assem en daarna luisteren we ook nog naar Frank Lammers.
Die beste man begint zijn les met wat eigenlijk de hele dag al uit onze groep straalt; 'Paarse Vrijdag, deze les zou eigenlijk de kortste les ooit moeten zijn. Het gaat over gelijkheid, over hoe je er ook uitziet, welk geloof je hebt of op wie je verliefd wordt.'
'Kijk juhuf! Hij snapt het ook!' brult een van de jongens door ons lokaal.
En dan ineens barst meester Frank Lammers door de speakers; "Je mag vinden wat je vindt en je mag zijn wie je bent", terwijl hij met zijn vuist op zijn bureau bonst. 'Ze zouden daar een lied over moeten maken', zegt hij nog in de microfoon.
Mijn klas luistert aandachtig. Na de les gaan we over tot de orde van de dag; dictee, rekenen, tutorlezen met groep 3, knutselen. Een gewone vrijdag.
Tot vlak voor we naar huis gaan.
'Nou, wat weet je nou nog van de gastlessen van vanmorgen', vraag ik mijn beginnende pubers.
Het meisje wat aan het begin van deze week begon over Paarse Vrijdag, bijt het spits af; 'Die meester Frank, die was echt goed duidelijk. "Je mag zijn wie je bent", dat vind ik wel erg mooi gezegd juf.' Ze wordt meteen bijgevallen door haar klasgenoten.
'Hij zei toch ook dat er een lied over gemaakt zou moeten worden, zullen wij dat doen? Dichten kunnen we wel, net als met Sinterklaas vorige week. En dan speelt juf er wel gitaar onder. Hè juf!' Freek ziet het duidelijk al voor zich.
Iedereen is enthousiast, over de hele dag. 'Het voelde toch een beetje anders dan anders.'
Als ik navraag wat er dan zo anders voelde vandaag, kunnen de kinderen me geen duidelijk antwoord geven. Ze geven aan het zelf ook niet zo goed te weten maar gaan met een fijn gevoel naar huis.
Na schooltijd komt de "kleine aanstichtster" nog even bij me.
'Juhuf... Ik vond vandaag echt de beste schooldag van het hele jaar', zegt ze gniffelend.
'Waarom dan? We hebben gewoon gerekend, dictee gedaan, lezen. Verder niets bijzonders' geef ik aan.
'Nou juf. Ik weet wel waar het door kwam, door al die paarse linten. Ook die in mijn eigen haar. Ik werd er zo vrolijk van.'
Ze geeft me een dikke knuffel en huppelt dan het weekend in.
Je mag zijn, wie je bent.
We moet volgende week tijdens de taallessen maar een lied gaan schrijven.
Met dank aan meester Frank Lammers.