Onze dochter brulde dus al een week lang "chokopat" overal waar ze gaat. In de loop van afgelopen week leek het toch echt steeds meer op "chocola". Ik vond het vreemd voor een kind wat zelden tot niet chocola gehad heeft. Mijn omgeving dacht daar anders over. Duidelijk voor jullie nu dus dat mama wel erg veel van chocola houdt. Anyway. Wij en de omgeving hebben dit dus ook wel een heel klein beetje gevoed.. Het is natuurlijk ook zo leuk; zo'n klein meisje wat steeds "chocola" zegt en vervolgens heel trots moet lachen want tja, iedereen lacht om haar. Dus gaat zo vrolijk door. "Chocola, chocola, chocola, soooo klaaa" Pardon?! Manlief en ik keken elkaar aan. "Zegt ze wel chocola?" "Volgens mij bedoelt ze; zo klaar", zei mijn man gisteren ineens. Nu we beter luisteren kan het inderdaad ook wel "Zo klaar" zijn. Dit zeggen wij vaker tegen haar dan "chocola". Na het eten bijvoorbeeld. "We zijn zo klaar, lieverd". Of op het potje, of in de douche of tijdens het aankleden... "Zo klaar" past heel wat beter dan "chocola" bij onze kleine dreumes. Beetje jammer dat we samen met onze omgeving er wel voor gezorgd hebben dat het inmiddels voor dochterlief wel "chocola" is geworden door al onze pret om haar "zo klaar". Ons kind zit dus over een paar maanden op het kinderdagverblijf op het potje en brult dan:
"CHOCOLAAAAA!!!"